Urodzony w lutym 1938 roku w Malni - wodniackiej miejscowości w pobliżu Odrowąża. Jako młody dzieciak pływał na krótkich odcinkach po górnej Odrze z ojcem, choć zdarzało się to dość rzadko. Wystarczyło to jednak, by przyszły kpt. Norbert stał się wodniakiem z zamiłowania. Rodzina Sapoków z Odrą była związana od kilku pokoleń: pradziadek pracował przy regulacji Odry, zaś dziadek Stanisław, podobnie jak ojciec Wiktor i jego bracia – pływali własnymi barkami towarowymi. Wiktor Sapok nabył w 1936 r. barkę „Reginę”, tzw. „wielką wrocławkę”, 500 tonową barkę z krytymi ładowniami. W okresie II wojny światowej, choć barka stała się własnością III Rzeszy – rodzina Sapoków nadal wykonywała swój zawód na tej samej jednostce. Wodniacy nie byli wcielani do wojska, podobnie jak wykwalifikowani pracownicy wielu fabryk – ich praca była ważna dla funkcjonowania gospodarki Rzeszy.  
Norbert swoją karierę zawodową rozpoczął w P.P. Żegluga na Odrze17 listopada 1953 roku na holowniku parowym „Sudety”, o mocy 700 KM, jako praktykant, gdzie ojciec Wiktor Sapok był wtenczas kapitanem i od tego momentu pracował nieprzerwanie na Odrze aż do przejścia na emeryturę. Już jako dziecko często towarzyszył ojcu na statku gdy ten pływał na Górnej Odrze. Awans na stopień marynarza uzyskał wiosną 1954 roku na holowniku „Sudety”. Następnie pływał na holowniku portowym „Perkoz” we Wrocławiu (1954) i jako bosman na holowniku parowym „Jarowit” (1955-56). Ostatnim w jego karierze holownikiem parowym (śrubowym) był „Stargard”, na którym pływał aż do momentu przekazania go do Gdańska (1959), następnie jako bosman na barce motorowej BM-5003 (1959-1963). Już jako kapitan rozpoczął samodzielnie dowodzić barką motorową BM-5133 w latach 1963-73. W kolejnych latach pływał zarówno w Polsce, jak też za granicą na wielu innych jednostkach, w tym na Bizonie 136. Na emeryturę odszedł w 1994 r.